Masa usia setahun, ibu suapkan makanan dan memandikan kite..cara kite ucapkan terima kasih kepadanya hanyalah dengan menangis sepanjang mlm..saat usia 2 tahun, ibu mengajar kite bermain & kite ucapkan terima kasih dengan lari smabil ketawa terkekeh-kekeh apabila dipanggil..ketika umur 3 tahun, ibu menyediakan makanan dengan penuh kasih syg & kita ucapkan terima kasih ngan menumpahkan makanan.
masuk usia 4-5 tahun, ibu belikan pensil wrna dan pakaian & kite ucapkan terima kasih ngan menconteng dinding dan bergolek atas lantai kotor..saat usia 6tahun, ibu memimpin tangan kite ke tadika & kite ucapkan terima kasih ngan menjerit "Tak Mahu..ketika usia 7tahun, ibu belikan sebiji bola & kite ucapkan terima kasih ngan memecahkan cermin jiran..setelah usia 8-9tahun, ibu hantar kite ke sekolah & kite ucapkan terima kasih ngan ponteng sekolah...di usia 10tahun, ibu menghabiskan masa sehari suntuk ngan kite & kite ucapkan terima kasih ngan tidak bertegur sapa dan asyik bmain ngan kawan...
Menjelang usia 13tahun, ibu suruh pakai pakaian menutup aurat & kite ucapkan terima kasih ngan mmberitahu bahawa pakaian tue ketinggalan zaman..ketika menjangkau usia 18tahun, ibu menangis apabila tahu kite di terima masuk universiti & kite ucapkan terima kasih ngan bsuka ria bersama kwn2..menjelang usia 20thn, ibu bertanya apakah kite ade teman istimewa & kite katakan "itu bukan urusan ibu & ayah"...
setelah usia 25tahun, ibu bsusah payah menanggung perbelanjaan perkahwinan kite, ibu menangis dan memberitahu bahawa dia sangat sygkn kite & tanda kite ucapkan terima kasih ngan pindah jauh darinye..ketika usia 30thn, ibu telefon mmberi nasihat mengenai pnjagaan bayi & kite ngan megah bkata "itu dulu, sekarang zaman moden"..ketika usia meningkat 40thn, ibu telefon mengingatkn tntg knduri di kg, kite bkata "kami sibuk, xde masa nk dtg"..mnjelang usia 50thn, ibu jatuh sakit dan meminta kite mnjaganye & kite bcerita tntg kesibukan dan kisah2 ibu bapa yg mnjd beban bg anak2..dan kemudian suatu arie, kite mndapt berita ibu meninggal..khabar itu mngejutkn & dlm linangan air mta, segala perbuatan thadap ibu muncul dlm ingtan satu persatu...
** adakah anda tgolong di dlm golongan KITE ne??mari kite sama2 fikir & ingt kmbali....darpd hari ptma kite dilahirkn dr perut ibu sehingga umur kite skrg...ape PENGORBANAN yg kite da lakukan untuk IBU kite sndr??sedarla, tiada kasih syg yg sejati selain dr IBU...**
Friday, October 14, 2011
Friday, October 7, 2011
~Deep Inside Me part 2~
as-salam & selamat ptg smua..cmne ngan keadaan korg arie nie??diharapkn korg smua berada dlm keadaan sihat..saya??mgkn xberapa sihat, gigi sakit...hihihiiihihi..da mcm baby plak sy rs ble nk kuar gigi baru ne....
korg pon mcti pernah mgalami perkara yg sama kn...
ok la, arie nie nk bkongsi rs ngan korg smua...ne mcm sambungan post smlm la kiranye...perkara ne sy yakin smua org pernah melaluinye wlau cmne kite mghindar skali pon...rs marah, kecewa, sedih, x puas aty dan geram seperti satu bnda yg wajib ade tuk smua manusia...yg mmbezakan cuma mcm mana kite menanganinye..dulu, sy ckup xsbar dlm mnangani msalah aty yg satu ne...
tp kadangkala tfikir gak di benak ne...kenapa manusia lebih suke mnyakitkan aty org laen & saje mmbuatkn org laen tjebak ngan perasaan2 yg xelok sedemikian??sy juga tidak tkcuali dlm hal tsebut cuma sy akan sedaya upaya tuk mengelak dr melakukannye..mmg btol, kte memerlukan kesabaran yg tinggi supaya segala masalah yg dtg dpt ditangani ngan aty yg tbuka dan tenang...
klu sy, dr smua segi sy pernah rs keadaan ne...baik dr family or kawan2 mmg xkn dpt dielakkan...kdg2 sy rasa pressure sgt ngan keadaan tue..yela, kdgkala kte xnk pon bnda tue jd tp keadaan yg memaksa...sy mmg bnyk kali kecik aty ngan perbuatan org2 di sekeliling sy...kdgkala mganggu privasi sy tp sy masih mampu bersabar...ntah la ye...samada mereka tahu atau sbnrnye x...hidup bkongsi ne mmg satu perkara yg sukar tuk dijalankan...wlu kte xsuke skalipon, kte tpksa suka gak ngan hal tsebut...
mgkn btol kata org mengalah bkn bmkna kalah kn....sbnrye kte lg bmaruah dr org2 yg sntiasa nk menang dlm segala hal...sy sntiasa berdoa pada Allah smoga ditetapkan kesabaran dan ketabahan sy supaya sy sntiasa dpt mengawal dr dari segala hal yg mndatang....insyallah.....
korg pon mcti pernah mgalami perkara yg sama kn...
ok la, arie nie nk bkongsi rs ngan korg smua...ne mcm sambungan post smlm la kiranye...perkara ne sy yakin smua org pernah melaluinye wlau cmne kite mghindar skali pon...rs marah, kecewa, sedih, x puas aty dan geram seperti satu bnda yg wajib ade tuk smua manusia...yg mmbezakan cuma mcm mana kite menanganinye..dulu, sy ckup xsbar dlm mnangani msalah aty yg satu ne...
tp kadangkala tfikir gak di benak ne...kenapa manusia lebih suke mnyakitkan aty org laen & saje mmbuatkn org laen tjebak ngan perasaan2 yg xelok sedemikian??sy juga tidak tkcuali dlm hal tsebut cuma sy akan sedaya upaya tuk mengelak dr melakukannye..mmg btol, kte memerlukan kesabaran yg tinggi supaya segala masalah yg dtg dpt ditangani ngan aty yg tbuka dan tenang...
klu sy, dr smua segi sy pernah rs keadaan ne...baik dr family or kawan2 mmg xkn dpt dielakkan...kdg2 sy rasa pressure sgt ngan keadaan tue..yela, kdgkala kte xnk pon bnda tue jd tp keadaan yg memaksa...sy mmg bnyk kali kecik aty ngan perbuatan org2 di sekeliling sy...kdgkala mganggu privasi sy tp sy masih mampu bersabar...ntah la ye...samada mereka tahu atau sbnrnye x...hidup bkongsi ne mmg satu perkara yg sukar tuk dijalankan...wlu kte xsuke skalipon, kte tpksa suka gak ngan hal tsebut...
mgkn btol kata org mengalah bkn bmkna kalah kn....sbnrye kte lg bmaruah dr org2 yg sntiasa nk menang dlm segala hal...sy sntiasa berdoa pada Allah smoga ditetapkan kesabaran dan ketabahan sy supaya sy sntiasa dpt mengawal dr dari segala hal yg mndatang....insyallah.....
Thursday, October 6, 2011
Deep Inside Me...
salam...da lama rsnye xbkongsi ape2 kt blog ne kn..x la menghilang cuma kesibukkan dunia yg mnyebabkn xsmpt nk bkongsi cerita disini...
tajuk kali ne lebih kepada ape yg sy rs spnjg hidup didunia ne..mgkn ade sstgh org akan mgatakan bahawa sy ne seperti mmbuka pekung didada namun sy berfikiran positif..sekadar tuk mmberi dorongan dan sokongan kpd insan2 yg pernah merasai perkara yg sama seperti sy lalui...
dulu..hidup ne terumbang ambing slps ketiadaan ibu & ayah...yela, kehilangan tmpt berpaut smmgnye sukar tuk diterima..namun sy redha...namun sepanjang tempoh 3 tahun sy hidup mmberontak ngan keadaan sndr...smua yg berada di sekeliling sy salah dan sy lebih rela mempertahankn perkara yg salah...ms tue umur sy br 14 tahun so akal pendek sy sntiasa mghasut tuk melakukan perkara yg dimata masyarakat xbegitu manis tuk seorang yg bgelar pmpuan atau kata kesatnye saya ley la dikatakan seorg yg liar....kata2 larangan dr seorang yg bgelar kakak @ Along langsung x sy hiraukan...pada masa tue sy rs dunia ne hanya ade sy dan rakan2....apabila masuk umur 15 tahun sy semakin degil sehinggakn sy tpksa di letakkn dibwah pngawasan cikgu kaunseling...."Umi" panggilan tue smpi skrg melekat didalam fikiran sy...org yg bnyk mmbntuk siapa sy arie ne...rindu rsnye ingin bersua namun masa n keadaan seperti tidak mgizinkn tuk blaku...berkat kesabaran dan ketabahan umi la sy berubah...akibat daripada perangai degil sy tue kptsn PMR sy merundum skali...sy sprti bgn dr tido yg amat lena skali..kata2 umi yg sy da mghancurkn harapan ibu & ayah sy btol2 meruntun jiwa dan mnjadikn sy sedar dr lena yg pnjg...masyallah, tlalu lama rsnye sy alpa ngan kesedihan dan kedegilan yg sy cipta sndr...sy masih berharap ade sinar masa tue....
16 tahun & 17 tahun ~ alhmdulillah, sy semakin sedar akan tggjwb yg ditinggalkn oleh ibu & ayah sy tuk sy tunaikan...harapan sy supaya sy mampu tuk menggengam segulung sijil kelak...tue jer yg mampu sy beri pd ibu & ayah...2 tahun ne sy mnjadi seorg yg lebih matang dan terbuka...smua nasihat dr cikgu dan akak sy sndr sy terima dan cuba aplikasikn dlm kehidupan sy...SPM mnjelma...debaran terasa...akhirnye..sy lulus dan mampu tuk melangkah ke hadapan lg...tnpa menoleh ke belakang...dan paling pnting dlm hidup sy perubahan yg berlaku..sy mula bertudung (sebelum ne free hair xpe pd fikiran coz nk up to date kn) dan menunaikn ape yg wajib tuk seorg yg bgelar muslimah.. 18 tahun ~ bsyukur ke hadrat illahi kerana ngan izinnya sy mampu tuk melanjutkn pelajaran ke peringkat seterusnye...rs mcm da setapak tuk capai impian ibu & ayah...terima kasih Ya Allah kerana mmberikn seorg akak & abg ipar yg tlalu baik & sabar dlm merealisasikan impian sy...2 tahun di tmpt org mnjadikn sy lebih fokus dan tabah dalam mnjalani kehidupan sy...sy diberi kawan2 yg bnyk mmbantu sy tuk lebih tabah dan sabar...thanks to kwn2 sy di SPP (A) dan lecture2 yg bnyk mmbantu sy spnjg sy bgelar anak didik di Poly Merlimau, Melaka...harapan dan impian ibu, ayah, akak n abang ipar mcti sy tunaikan..insyallah...setelah 2 tahun akhirnye sy mengenggam segulung sijil didalam bidang perniagaan...alhamdulillah.... 21 tahun ~ sy masih berhasrat tuk mengenggam skurangnye diploma di dalam tgn...bkn la gelojoh cuma sy mahu memajukan diri...wlupon sy tjebak ngan cinta yg x direstui namun ia tidak mematahkn semangat sy tuk terus bjuang....alhmdulillah, penantian dan doa sy di dengar oleh yg Maha Kuasa...sy mndapat tmpt tuk melanjutkn pengajian dlm peringkat diploma perniagaan di Poly Shah Alam....segala kepayahan dpt sy harungi berkat bantuan rakan2 seperjuangan sy...thanks to student DPM (B) and lecture2 sekalian...xlupe gak pada kak nurul, ieda, wawa, sal, yati, sue, ika, arni, fiza yg sudi la bdmpingan ngan sy...jasa kalian ckup besar ertinye dlm kemenangan sy ne...thanks a lot... 22 tahun ~ tue la kehidupan sy yg lalu...siapa sy arie ne??alhmdllh, sy mampu bjaya wlupon tnpa bntuan daripada keluarga besar (berpecah belah after ibu & ayah meninggal)...sy btol2 bsyukur kerana masih mmpunyai akak n abg ipar yg sntiasa bsama sy dlm senang n ssh...sy da pon bkerja....sudah pon mmpnyai aset sndr yg sy sndr pon xsangka sy mmpu memilikinya ngan usaha sy sndr tnpa bntuan org laen (xyah nk guna2 nama org, kang blacklist ssh plak nnti)....tp dugaan wktu bkerja ne pon mmberi sy bnyk erti kesabaran...yg ego laen, yg keras kepala laen...sy lak.....mnjadi org tgh dlm permasalahn tue smpai satu tahap sy yg rs nk quit dr keja kt cni...tension gak la...sebaik la ade org2 sekelliling bnyk mmberi sokongan dlm ape jua keadaan..sy masih disini dan trus mncari yg tbaik dlm hidup...separuh dari tanggjwb sy kpd ibu & ayah sudah sy tunaikan cuma sy masih terus tuk membalas jasa dan pengorbanan mereka....insyallah, ngan izin Allah sy akan capai satu arie nnti....
16 tahun & 17 tahun ~ alhmdulillah, sy semakin sedar akan tggjwb yg ditinggalkn oleh ibu & ayah sy tuk sy tunaikan...harapan sy supaya sy mampu tuk menggengam segulung sijil kelak...tue jer yg mampu sy beri pd ibu & ayah...2 tahun ne sy mnjadi seorg yg lebih matang dan terbuka...smua nasihat dr cikgu dan akak sy sndr sy terima dan cuba aplikasikn dlm kehidupan sy...SPM mnjelma...debaran terasa...akhirnye..sy lulus dan mampu tuk melangkah ke hadapan lg...tnpa menoleh ke belakang...dan paling pnting dlm hidup sy perubahan yg berlaku..sy mula bertudung (sebelum ne free hair xpe pd fikiran coz nk up to date kn) dan menunaikn ape yg wajib tuk seorg yg bgelar muslimah.. 18 tahun ~ bsyukur ke hadrat illahi kerana ngan izinnya sy mampu tuk melanjutkn pelajaran ke peringkat seterusnye...rs mcm da setapak tuk capai impian ibu & ayah...terima kasih Ya Allah kerana mmberikn seorg akak & abg ipar yg tlalu baik & sabar dlm merealisasikan impian sy...2 tahun di tmpt org mnjadikn sy lebih fokus dan tabah dalam mnjalani kehidupan sy...sy diberi kawan2 yg bnyk mmbantu sy tuk lebih tabah dan sabar...thanks to kwn2 sy di SPP (A) dan lecture2 yg bnyk mmbantu sy spnjg sy bgelar anak didik di Poly Merlimau, Melaka...harapan dan impian ibu, ayah, akak n abang ipar mcti sy tunaikan..insyallah...setelah 2 tahun akhirnye sy mengenggam segulung sijil didalam bidang perniagaan...alhamdulillah.... 21 tahun ~ sy masih berhasrat tuk mengenggam skurangnye diploma di dalam tgn...bkn la gelojoh cuma sy mahu memajukan diri...wlupon sy tjebak ngan cinta yg x direstui namun ia tidak mematahkn semangat sy tuk terus bjuang....alhmdulillah, penantian dan doa sy di dengar oleh yg Maha Kuasa...sy mndapat tmpt tuk melanjutkn pengajian dlm peringkat diploma perniagaan di Poly Shah Alam....segala kepayahan dpt sy harungi berkat bantuan rakan2 seperjuangan sy...thanks to student DPM (B) and lecture2 sekalian...xlupe gak pada kak nurul, ieda, wawa, sal, yati, sue, ika, arni, fiza yg sudi la bdmpingan ngan sy...jasa kalian ckup besar ertinye dlm kemenangan sy ne...thanks a lot... 22 tahun ~ tue la kehidupan sy yg lalu...siapa sy arie ne??alhmdllh, sy mampu bjaya wlupon tnpa bntuan daripada keluarga besar (berpecah belah after ibu & ayah meninggal)...sy btol2 bsyukur kerana masih mmpunyai akak n abg ipar yg sntiasa bsama sy dlm senang n ssh...sy da pon bkerja....sudah pon mmpnyai aset sndr yg sy sndr pon xsangka sy mmpu memilikinya ngan usaha sy sndr tnpa bntuan org laen (xyah nk guna2 nama org, kang blacklist ssh plak nnti)....tp dugaan wktu bkerja ne pon mmberi sy bnyk erti kesabaran...yg ego laen, yg keras kepala laen...sy lak.....mnjadi org tgh dlm permasalahn tue smpai satu tahap sy yg rs nk quit dr keja kt cni...tension gak la...sebaik la ade org2 sekelliling bnyk mmberi sokongan dlm ape jua keadaan..sy masih disini dan trus mncari yg tbaik dlm hidup...separuh dari tanggjwb sy kpd ibu & ayah sudah sy tunaikan cuma sy masih terus tuk membalas jasa dan pengorbanan mereka....insyallah, ngan izin Allah sy akan capai satu arie nnti....
~ just jd pengajaran buat smua...amek kisah ne sbg pmbakar semangat...klu sy mampu bjaya setelah bnyk halangan dan dugaan yg sy lalui kenapa bkn anda???anda mampu melakukan...mgkn lebih baik dr ape yg sy lakukan...jgn mudah mnyerah ngan ape yg blaku dan takdir...hidup anda, anda yg tntukan...smoga mnjadi pedoman buat smua....insyllah....~
Subscribe to:
Posts (Atom)