kembali terjalin???

assalamualaikum...hye pembaca cetusan rasa hati ne..da lama rs nye tak update ape-ape kt ruangan ne..seperti biasa la, kesibukkan kerja memang menuntut masa yg lebih dari segala-galanye..hanya kesabaran yg perlu ditetapkan bagi memastikan segala urusan dapat di lakukan tanpa tekanan..tp arie ne seperti biasa sy mencuri masa untuk update ape yg sy lalui beberapa minggu or arie ne..

topik arie ne mgkin laen dari yg laen..sy sndiri ketika menulis nukilan ne masih berada dalam keadaan berfikir lagi... setelah hampir 3 bulan kerenggangan hubungan persahabatan kami, entah mengapa tetiba salah seorang dari mereka ne maju ke hadapan untuk memperbaiki keadaan yg tegang di antara kami ne..sy yg masih berusaha untuk memulihkan aty & perasaan yg tluka ne, ssh untuk menerima keadaan yg datang mendadak ne..setiap manusia ade ego masing2 kan..cuma diri sendiri yg boleh handle ego tersebut..pada awalnye mmg tlalu sukar untuk saya terima balik mereka2 ne cuma usaha yg dieorg tunjukkan dieorg sedikit mmbuka aty sy semula untuk memberi peluang kepada mereka untuk memperbaiki semua kesalahan..mmg x dinafikan tlalu sukar pada pmulaan nye..yela, org yg menyakitkan aty kite cuba untuk menarik smula perhatian kte dan cuba tuk menceriakan keadaan..sesuatu perkara yg pelik..

persahabatan ne seperti kembali mencari tali yg hampir2 putus..walaupon xsmua org ingin bpegang semula pada tali ne tp ikatan dasar pada tali ne hampir lengkap..biar la mereka2 yg xmahu mnjadi salah satu ikatan tali ini asalkan ikatan dasar ne sudah mampu untuk memberi kekuatan kpd yg laen2..

Ayah, Umi, Along, Angah, Uda, Acik, Itam, Ucu ini yg lebih pnting.. biar la ikatan dasar ne yg lebih kukuh tanpa gangguan hama tali yg xbperasaan..sy juga masih dlm proses memperbaiki diri sy yg lemah ne dan sentiasa mahu belajar dr kesilapan yg sy lakukan..

** Insyallah..ikatan yg kembali terjalin ne akan cuba dipertahankan sekali lagi...

DUGAAN ITU MILIK ALLAH

Ya ALLAH....sesungguhnye terlalu berat dugaan yg kau turunkan buat hamba mu ini..tak tertanggung rs nye kesakitan dan kesedihan yg ku rasakan..seperti mahu sahaja aku mengalah dengan semua dugaan ini..xmampu rasanya lagi untuk ak teruskan ketabahan dan kekuatan yg selama ini ku pertahankan...sesungguhnye dugaan dan segala pjalanan di muka bumi ini ada la milik mu...mmg btol , ALLAH xkn mnurunkan dugaan jika manusia xmampu untuk melaluinye....tp bagaimana kuat sesorg hamba tue cuma die yg mengetahui...

sebelum nie, aku dikejutkan dari lena yg panjang...bahawa ak masih diperbodohkan org kawan2 ku...tanpa aku sedari kehadiran aku dikalangan sahabat ku hanya la sbg alat tuk menyelesaikan masalah..benar kata pepatah "abis manis sepah dibuang"..mmg bssuaian ngan situasi aku ketika itu..tlalu sakit rsnye apabila org2 yg aku syg menganggap aku seperti sampah...hanya linangan airmata yg mampu membasuh luka dan kepahitan di dalam hati ku...sehingga skrg ak masih terluka tp ak cuba untuk bangkit dr kesakitan dan kekecewaan ne..biarla hbgn psahabt0atan ne tlerai jika itu yg tbaek...

sekarang ak di uji lg ngan kerenggangan hgbn ku ngan org yg aku syg sekali lg...hanya krana ak xmpu untuk memenuhi kehendak die ak di anggap sprti manusia yg x mempunyai perasaan..salahkah aku membuat keputusan yg menyenangkan aku sendiri??salahkah aku jika xmahu memenuhi kehendaknorg laen??suda lama rs nye aku memendam rasa dan xsiapa pon yg faham perasaan aku....kenapa setiap kebaikan yg aku lakukan masih menunjukkan yg aku buruk??kenapa aku masih diperlekehkan oleh org2 yg aku syg??kenapa keburukan dan aib aku diceritakan kpd smua org??

YA ALLAH.... aku da xmampu untuk melalui semua ne...da xttggung rsnye kesakitan dan kesedihan ne....

MAK & ABAH .... adek da xmampu nk kuatkn hati untuk hadapi smua dugaan ne sorg diri...adek da xde sape2..da xde sape2 yg boleh menyuntik semangat lagi buat adek...kenapa adek dilayan sebegini rupa oleh semua org??apa salah adek??

ku rindukan mereka...

 

20 Ramadhan...ntah kenapa terasa terlalu rindu pada mereka...xlama lagi syawal bakal menjelma...sudah 10 tahun rupanya ak tidak beraya bersama mereka...tidak dapat bersalaman dengan mereka di pagi raya...seperti tahun sebelum2 ne aku hanya akan beraya bersama akak n abg ipar beserta dua orang anak saudara ku...mmg sejak ketiadaan mereka, raya ku setiap tahun cukup sederhana...10 tahun tue mmg xmnjnjikan ape2 kegembiraan apabila berkaitan dengan hari raya...

IBU...betapa ku merindukan kasih sayang mu...belaian mu...ketawa mu...marah mu...kegembiraan mu...pelukan mu...betapa ku merindukan semua saat kte bersama...saat bagaimana kau membesarkan aku sehingga la ak menjadi manusia yg berguna sekarang ne...terlalu rindu untuk merasakan masakkan mu lagi IBU...cukup sempurna smua juadah hasil air tgn mu dulu....tiada yg mampu menandingi masakkn mu lagi IBU...masih ku ingt lagi betapa risau nye diri mu ketika aku sakit dahulu...sehinggakan kau tidak cukup tido kerana menjaga ku...betapa ku sangat merindukan moment itu ketika ak sakit sekarang IBU...masih ku ingt betapa marah nye dirimu kepada ku ketika kau tahu yg ak berkelakuan tidak baik kepada kawan-kawan ku...maafkan ak IBU...

AYAH...betapa ku rindu kasih sayangmu...pelukan mu...gurauan mu...ketegasan mu...kerajinan mu...ketabahan mu...kata2 semangat & nasihatmu...masih ku ingt kte mnghabiskan masa bersama menonton TV bersama setiap malam...masih ku ingt kau menghantar aku ke sekolah setiap hari ketika ak kecil..masih ku ingt betapa kuatnye usaha mu dan kudrat mu membanting tulang 4 kerat mu bagi memastikan kami sekeluarga hidup gembira dan selesa...masih terbayang di ingatan ku muka kepenatan mu setiap arie ketika pulang dari kerja...betapa besar nye pengorbanan mu AYAH dalam membesarkan kami adik beradik...maih ku ingt betapa marahnye kau kepada ku ketika aku tidak serius dengan pembelajaran...masih tersemat di ingatan dan hati ku betapa sakit nye pukulan mu AYAH..maafkan ku AYAH...

IBU & AYAH...ketahuila...ape yg anak mu bina dan kecapi arie ne ada lah berkat usaha dan tenaga mu..walaupon kalian tiada di sisi ku lagi, namun ketabahan dan kenangan yg kalian tinggalkan memberikan ak kekuatan tuk berusaha tuk berjaya...segala pengorbanan yg telah kalian berikan tidak akan ak sia-sia kan..ketahui la..betapa aku menyayangi dan merindui kalian berdua...

** selalunye waktu mcm ini IBU & AYAH da sibuk2 mmbuat persiapan raya bagi kami adik beradik...buat kuih...bli kan baju n kasut...persiapan juadah juga telah difikirkan awal2 lg...tp.............tue smua hanya tinggal kenangan skrg...yg pergi ttp pergi...Ya Allah..kau ampunilah dosa kedua ibu bapa...kau tempatkan la mereka di sisi hamba mu yg soleh & solehah..

P.E.R.S.A.H.A.B.A.T.A.N

assalamualaikum...da lama x mencoret rasa dalam diary maya sy ne..kesibukan mmg slalu mmbelenggu sy ketika ne..tp arie ne sy mncuri masa tuk meluah rasa gundah yg di rasai skrg ne...mgkn tajuk post kali ne korg smua pernah alami...sape yg xpernah bsahabat kan...bkawan, bbagi rasa dan perasaan dan bgembira...tp tahukah kte bahawa kdgkala perkara yg kte cuba tuk elakkan dan x mahu hadapi pasti akan menjengah dalam kehidupan kte...

arie ne seperti mmbuka mata sy lebih luas bkenaan topik ne..kte mmg tak boleh menaruh tlalu tinggi harapan dalam bersahabat @ berkawan kerana x semestinye ia akan indah sentiasa...xsemestinye kte akan dihargai seperti mane kte mghargai kawan2 or sahabat2 kite... dan mgkn kawan2 kte xsedar bahawa kite juga mempunyai perasaan dan hati yg juga perlu di jaga..

SAHABAT...jika kau baca luahan hatiku ne , ketahuila betapa seksanye perasaan sakit yg ak rs selama kte bersahabat...bkn ak mahu mengatakan bahawa ak manusia yg sempurna namun tahukah kau bahawa aku juga punya hati dan perasaan yg perlu kau jaga dan lindungi..mengapa mesti membandingkan diri ku dengan sahabat yg laen sedangkan ak xpernah membandingkan kalian dengan sesiapa...terkilannye perasaan ne bile dipulaukan dan rs terasing hanya kerana aku melakukan kesilapan kecil iaitu terasa dengan gurauan mu...

SAHABAT...tidak ku sangka bahawa selama ne segala nasihat dan dorongan ku pada kalian tue merupakan satu keputusan yg harus kalian ikut sehingga kan kalian menunding jari kpd ak sekarang atas ape yg berlaku...adil kah untuk ak menerima semua ne? x ku sangka bahawa segala pertolongan ku selama ne merupakan beban buat kalian smua...

SAHABAT...ketika hatiku terguris dengan perbuatan mu..ape yang kau lakukan?hanya melihat sepi diriku tanpa perasaan dan simpati...malah, kau bgembira dengan ketiadaanku...namun ak menjadi pelik SAHABAT...kenapa ak yg dipersalahkan hanya kerana ak membawa diri dan mengasingkan diri ini...bukankah ini yg kalian suka tuk terjadi apabila ak tidak lagi menjadi beban dalam kehidupan kalian...ak tahu, jika dibandingkan ak dengan yg laen mmg berbeza tp perlukah ak dilayan seperti manusia yg tidak mempunyai hati dan perasaan?..adil kah ini untuk aku??kenapa ak tak mampu dan tak boleh untuk bersuara untuk keadilan dan perasaan ak sendiri?

DIMANA ERTI PERSAHABATAN YG SEBENAR???? 

AKHIR SEBUAH KESAKITAN

31.07.2012 bersamaan 11 ramadhan...seperti memberi kesedaran kepada saya tentang erti sebuah kehidupan yg lebih baek & selesa..tiada kesakitan dan tiada tangisan...terlalu banyak perkara yg menyakitkan dr yg menyenangkan yg berlaku dalam kehidupan sy selama ne...baek dr segi dalaman mahu pon luaran...


saya tahu sy xpatut menyesali setiap perkara yg telah ditentukan oleh Sang Pencipta...tp saya lebih ke arah menginsafi dan mnjadikan sesuatu kegagalan tue sebagai satu titik tolak untuk membina saya ke arah yg lebih baik...mungkin keputusan yg sy ambil ni bakal menyebabkan orang2 @ sesiapa sahaja membenci sy..tp saya tahu setiap perkara pasti ade risiko yg tersendiri...ckup la di sini sahaja sy meluahkan segala rasa hati yg terbuku dan yang tak mampu di luahkan hanya kerana ingin menjaga hati org laen...


mungkin ade sesetengah orang akan berkata bahawa xde perbezaan kalau saya deactivated akaun FB, Twitter, Whatsapp or ape2 sekali pon tp sy rs itu cukup untuk menghentikan smua salah faham, ketidak selesaan dan rs sedih plus sakit yang selama ini hadir dalam diri saya ne...dari dulu, diri saya x ubah seperti boneka tempat org2 laen melepaskan amarah tanpa mereka sedar bahawa BONEKA ini juga mempunyai perasaan & hati yg perlu di jaga dan di hormati...


dulu sy selalu yakin bahawa xkisah la kalau xde boyfriend sekali pon asalkan kite ade kawan tp sekarang keyakinan tue da xde da..sy da mula rasa x mengapa kalau tiada kawan asalkan sy mampu hidup...btol kata org x baik memutuskan ikatan silaturrahim cuma mengapa kte perlu berada di kalangan org yang tidak memerlukan kte lg...dan buat kite seperti rs wujud atau tidak..dan hanya diperlukan ketika susah sahaja..itu kah maksud sebenar SAHABAT?? 


semakin bnyk perkara yg saya cuba pertahankan, semakin bnyak kepahitan,keperitan dan kesakitan yg perlu saya tanggung...mereka xkan rasa ape yg sy rasa malah mgkin mereka akan menyalahkan sy smula di atas smua perkara yg berlaku...xperlu terlalu menjadi manusia yg tlalu open dan sporting hanya untuk mmberi kesenangan dan kegembiraan kepada orang laen sedangkan hakikatnye kte merana dan kesakitan..


mungkin mereka xpernah rs bagaimana hidup bergantung dengan org laen.. bagaimana rs nye hanya mampu menumpang kasih orang laen selain akak sendiri..saya tahu mungkin ramai yg akan rasa perkara ne seperti kebudak-budakan..tp seperti yg saya ckp, xramai yg akan faham ape yg sy rasakan ini..kesakitan demi kesakitan yg saya rasakan bnyk mmberikan saya kekuatan tuk melupakan sahaja semua kesakitan yg saya rasakan tue...


arie ne da masuk seminggu sy mengabaikan mereka smua..mmg di akui pada mula nya saya sedikit ssh tuk melakukan nye namun sedikit demi sedikit sy biasa semula dengan keadaan ne..mgkin tidak elok ape yg saya buat ne lagi-lagi di bulan puasa seperti ini tp biar la kali ne sy yg mengundurkan diri...sekurang nye mereka tidak perlu menjaga hati dan perasaan saya pon..dan mereka bebas untuk melakukan ape sahaja sekali pun..


biar la sy dengan hidup saya dan mereka dengan hidup mereka..biar la masing2 membawa haluan masing2...biar la klu mereka mahu mengatakan saya ini bukan SAHABAT yg baik atau ape sekalipun...
kerana..ini merupakan SAAT MENGAKHIRI SEBUAH KESAKITAN....

::SAAT TERAKHIR::

23-04-2012 :: mgkn ini saat terakhir bagi segalanye..xperlu la ak bpaling lagi melihat semua keperitan dan kepedihan..namun harus ku akui, kesedihan mmg membelenggu diriku skrg ne..namun ak thu setiap keputusan mcti ade kebaikan dan keburukan tersendiri..perkara yg amat ak jaga dan syg selama ne harus ak lepaskan dan lupakan..da terlalu bnyak perkara yg ak xsuke ak terima selama ne..ak mengalah demi mnjaga smua aty..smpilah saat akhir ne, kesakitan gak yg ak rasakan..

Dulu...kami bertiga begitu rapat...segala masalah & keresahan di kongsi bersama..tiada satu pon rs sakit yg timbul & kami boleh la dikatakan bersefahaman..walau kami jauh n sesibuk ape pon kami ttp memahami dan menerima..dari sehari ke sehari hbgn ne mnjadi rapat dan kami btiga spt satu kluarga..wlu kami xslalu kluar bsama namun kami boleh mnjadi rapat gak...skype bnyk memainkan peranan dalam hbgn persahabatan kami ne..tue la kami bertiga...

hari demi hari..."family" ne dikunjungi oleh orang2 laen...kami rs happy..makin ramai bmakna makin meriah la kan..ak mengharapkan ssuatu yg terbaek dr ikatan persahabatan yg terjalin ne..dari 3org mnjadi 11 org...hebatkan..mcm2 event kami lakukan tuk mengeratkan lg hbgn antara kami...alhmdllh, "family" ne mmbesar dan gembira walaupon pelbagai pndangan negatif yg diberikan kpd "family" ne..namun ku sangka kan panas smpi ke ptg rupanye hujan di tngah arie..sedikit demi sedikit ahli keluarga ne menunjukkan EGO masing2..semua perkara yg berlaku dlm "family" akan diperbesarkan wlupon sbnrnye masalah tue kecik..
Facebook menjadi pengantara kepada rs tak puas aty..kerana jari mmg berkuasa tuk meluahkan segala nye..sy sedaya upaya untuk memulihkan keadaan..tp ble satu masalah sy cuba selesaikan akan timbul pula satu masalah laen..perkara yg sama akan tetap berulang sehinggakan sy mnjadi BOSAN!!...sbb ape??sbb EGO yg tlalu tinggi dlm diri masing2..masing2 merasakan mereka btol...setiap ape yg sy lakukan lak mnjadi kesalahan di mata mereka.. EGO KAN!!!!

and arie ne, sy da rs perlu tuk menarik diri dari "family" ne..biar la sy lak yg EGO kali ne..sbb sy da penat nk buang EGO sy skrg ne..sy xperlukan org tuk mmbalas kebaikan yg sy lakukan tp sekurang2 nya hargai ape yg sy cuba lakukan dan berusaha tuk mmperbaiki diri..sy juga bkn la sempurna namun sy cb tuk mnjadi yg terbaek tuk "family" ne..biar la kali ne sy mmbiasakan diri ngan bersendirian..sy da mls nk menegur..mls tuk bckp bnyk..sbb sy da xnk nmpk mcm sy yg control "family" ne..

** Ajar harap korg smua happy lps ne ngan ape yg korg lakukan..kte mmg perlu mnjadi diri sendiri supaya xnmpak hipokrit tp cuba korg fikir kdgkala mnjadi diri sendiri ne akan memakan diri kte sndr satu masa nnti..dalm sstgh perkara kte mmg perlu berubah yg btujuan tuk mmperbaiki diri..ntah la, ajar syg korg smua tp da tiba "SAAT TERAKHIR" ne...selamat tinggal S.A.H.A.B.A.T