ku rindukan mereka...

 

20 Ramadhan...ntah kenapa terasa terlalu rindu pada mereka...xlama lagi syawal bakal menjelma...sudah 10 tahun rupanya ak tidak beraya bersama mereka...tidak dapat bersalaman dengan mereka di pagi raya...seperti tahun sebelum2 ne aku hanya akan beraya bersama akak n abg ipar beserta dua orang anak saudara ku...mmg sejak ketiadaan mereka, raya ku setiap tahun cukup sederhana...10 tahun tue mmg xmnjnjikan ape2 kegembiraan apabila berkaitan dengan hari raya...

IBU...betapa ku merindukan kasih sayang mu...belaian mu...ketawa mu...marah mu...kegembiraan mu...pelukan mu...betapa ku merindukan semua saat kte bersama...saat bagaimana kau membesarkan aku sehingga la ak menjadi manusia yg berguna sekarang ne...terlalu rindu untuk merasakan masakkan mu lagi IBU...cukup sempurna smua juadah hasil air tgn mu dulu....tiada yg mampu menandingi masakkn mu lagi IBU...masih ku ingt lagi betapa risau nye diri mu ketika aku sakit dahulu...sehinggakan kau tidak cukup tido kerana menjaga ku...betapa ku sangat merindukan moment itu ketika ak sakit sekarang IBU...masih ku ingt betapa marah nye dirimu kepada ku ketika kau tahu yg ak berkelakuan tidak baik kepada kawan-kawan ku...maafkan ak IBU...

AYAH...betapa ku rindu kasih sayangmu...pelukan mu...gurauan mu...ketegasan mu...kerajinan mu...ketabahan mu...kata2 semangat & nasihatmu...masih ku ingt kte mnghabiskan masa bersama menonton TV bersama setiap malam...masih ku ingt kau menghantar aku ke sekolah setiap hari ketika ak kecil..masih ku ingt betapa kuatnye usaha mu dan kudrat mu membanting tulang 4 kerat mu bagi memastikan kami sekeluarga hidup gembira dan selesa...masih terbayang di ingatan ku muka kepenatan mu setiap arie ketika pulang dari kerja...betapa besar nye pengorbanan mu AYAH dalam membesarkan kami adik beradik...maih ku ingt betapa marahnye kau kepada ku ketika aku tidak serius dengan pembelajaran...masih tersemat di ingatan dan hati ku betapa sakit nye pukulan mu AYAH..maafkan ku AYAH...

IBU & AYAH...ketahuila...ape yg anak mu bina dan kecapi arie ne ada lah berkat usaha dan tenaga mu..walaupon kalian tiada di sisi ku lagi, namun ketabahan dan kenangan yg kalian tinggalkan memberikan ak kekuatan tuk berusaha tuk berjaya...segala pengorbanan yg telah kalian berikan tidak akan ak sia-sia kan..ketahui la..betapa aku menyayangi dan merindui kalian berdua...

** selalunye waktu mcm ini IBU & AYAH da sibuk2 mmbuat persiapan raya bagi kami adik beradik...buat kuih...bli kan baju n kasut...persiapan juadah juga telah difikirkan awal2 lg...tp.............tue smua hanya tinggal kenangan skrg...yg pergi ttp pergi...Ya Allah..kau ampunilah dosa kedua ibu bapa...kau tempatkan la mereka di sisi hamba mu yg soleh & solehah..

P.E.R.S.A.H.A.B.A.T.A.N

assalamualaikum...da lama x mencoret rasa dalam diary maya sy ne..kesibukan mmg slalu mmbelenggu sy ketika ne..tp arie ne sy mncuri masa tuk meluah rasa gundah yg di rasai skrg ne...mgkn tajuk post kali ne korg smua pernah alami...sape yg xpernah bsahabat kan...bkawan, bbagi rasa dan perasaan dan bgembira...tp tahukah kte bahawa kdgkala perkara yg kte cuba tuk elakkan dan x mahu hadapi pasti akan menjengah dalam kehidupan kte...

arie ne seperti mmbuka mata sy lebih luas bkenaan topik ne..kte mmg tak boleh menaruh tlalu tinggi harapan dalam bersahabat @ berkawan kerana x semestinye ia akan indah sentiasa...xsemestinye kte akan dihargai seperti mane kte mghargai kawan2 or sahabat2 kite... dan mgkn kawan2 kte xsedar bahawa kite juga mempunyai perasaan dan hati yg juga perlu di jaga..

SAHABAT...jika kau baca luahan hatiku ne , ketahuila betapa seksanye perasaan sakit yg ak rs selama kte bersahabat...bkn ak mahu mengatakan bahawa ak manusia yg sempurna namun tahukah kau bahawa aku juga punya hati dan perasaan yg perlu kau jaga dan lindungi..mengapa mesti membandingkan diri ku dengan sahabat yg laen sedangkan ak xpernah membandingkan kalian dengan sesiapa...terkilannye perasaan ne bile dipulaukan dan rs terasing hanya kerana aku melakukan kesilapan kecil iaitu terasa dengan gurauan mu...

SAHABAT...tidak ku sangka bahawa selama ne segala nasihat dan dorongan ku pada kalian tue merupakan satu keputusan yg harus kalian ikut sehingga kan kalian menunding jari kpd ak sekarang atas ape yg berlaku...adil kah untuk ak menerima semua ne? x ku sangka bahawa segala pertolongan ku selama ne merupakan beban buat kalian smua...

SAHABAT...ketika hatiku terguris dengan perbuatan mu..ape yang kau lakukan?hanya melihat sepi diriku tanpa perasaan dan simpati...malah, kau bgembira dengan ketiadaanku...namun ak menjadi pelik SAHABAT...kenapa ak yg dipersalahkan hanya kerana ak membawa diri dan mengasingkan diri ini...bukankah ini yg kalian suka tuk terjadi apabila ak tidak lagi menjadi beban dalam kehidupan kalian...ak tahu, jika dibandingkan ak dengan yg laen mmg berbeza tp perlukah ak dilayan seperti manusia yg tidak mempunyai hati dan perasaan?..adil kah ini untuk aku??kenapa ak tak mampu dan tak boleh untuk bersuara untuk keadilan dan perasaan ak sendiri?

DIMANA ERTI PERSAHABATAN YG SEBENAR???? 

AKHIR SEBUAH KESAKITAN

31.07.2012 bersamaan 11 ramadhan...seperti memberi kesedaran kepada saya tentang erti sebuah kehidupan yg lebih baek & selesa..tiada kesakitan dan tiada tangisan...terlalu banyak perkara yg menyakitkan dr yg menyenangkan yg berlaku dalam kehidupan sy selama ne...baek dr segi dalaman mahu pon luaran...


saya tahu sy xpatut menyesali setiap perkara yg telah ditentukan oleh Sang Pencipta...tp saya lebih ke arah menginsafi dan mnjadikan sesuatu kegagalan tue sebagai satu titik tolak untuk membina saya ke arah yg lebih baik...mungkin keputusan yg sy ambil ni bakal menyebabkan orang2 @ sesiapa sahaja membenci sy..tp saya tahu setiap perkara pasti ade risiko yg tersendiri...ckup la di sini sahaja sy meluahkan segala rasa hati yg terbuku dan yang tak mampu di luahkan hanya kerana ingin menjaga hati org laen...


mungkin ade sesetengah orang akan berkata bahawa xde perbezaan kalau saya deactivated akaun FB, Twitter, Whatsapp or ape2 sekali pon tp sy rs itu cukup untuk menghentikan smua salah faham, ketidak selesaan dan rs sedih plus sakit yang selama ini hadir dalam diri saya ne...dari dulu, diri saya x ubah seperti boneka tempat org2 laen melepaskan amarah tanpa mereka sedar bahawa BONEKA ini juga mempunyai perasaan & hati yg perlu di jaga dan di hormati...


dulu sy selalu yakin bahawa xkisah la kalau xde boyfriend sekali pon asalkan kite ade kawan tp sekarang keyakinan tue da xde da..sy da mula rasa x mengapa kalau tiada kawan asalkan sy mampu hidup...btol kata org x baik memutuskan ikatan silaturrahim cuma mengapa kte perlu berada di kalangan org yang tidak memerlukan kte lg...dan buat kite seperti rs wujud atau tidak..dan hanya diperlukan ketika susah sahaja..itu kah maksud sebenar SAHABAT?? 


semakin bnyk perkara yg saya cuba pertahankan, semakin bnyak kepahitan,keperitan dan kesakitan yg perlu saya tanggung...mereka xkan rasa ape yg sy rasa malah mgkin mereka akan menyalahkan sy smula di atas smua perkara yg berlaku...xperlu terlalu menjadi manusia yg tlalu open dan sporting hanya untuk mmberi kesenangan dan kegembiraan kepada orang laen sedangkan hakikatnye kte merana dan kesakitan..


mungkin mereka xpernah rs bagaimana hidup bergantung dengan org laen.. bagaimana rs nye hanya mampu menumpang kasih orang laen selain akak sendiri..saya tahu mungkin ramai yg akan rasa perkara ne seperti kebudak-budakan..tp seperti yg saya ckp, xramai yg akan faham ape yg sy rasakan ini..kesakitan demi kesakitan yg saya rasakan bnyk mmberikan saya kekuatan tuk melupakan sahaja semua kesakitan yg saya rasakan tue...


arie ne da masuk seminggu sy mengabaikan mereka smua..mmg di akui pada mula nya saya sedikit ssh tuk melakukan nye namun sedikit demi sedikit sy biasa semula dengan keadaan ne..mgkin tidak elok ape yg saya buat ne lagi-lagi di bulan puasa seperti ini tp biar la kali ne sy yg mengundurkan diri...sekurang nye mereka tidak perlu menjaga hati dan perasaan saya pon..dan mereka bebas untuk melakukan ape sahaja sekali pun..


biar la sy dengan hidup saya dan mereka dengan hidup mereka..biar la masing2 membawa haluan masing2...biar la klu mereka mahu mengatakan saya ini bukan SAHABAT yg baik atau ape sekalipun...
kerana..ini merupakan SAAT MENGAKHIRI SEBUAH KESAKITAN....