tinggal kira2 2 arie lg dan umat islam seluruh dunia akan meraikan arie kemenangan yg di nnti oleh smua orang..iaitu arie raya aidilfitri...kehangatannya da mula terasa dengan pelbagai gelagat yg sy bleh lihat..
di office sy ne, da ramai yg cuti, x kurang gak yg minta cuti halfday...hebat btol penangan hari raya ne...kedatangannya mampu mmberi impak yg besar kepada sesiapa sahaja..
post kali nie lebih kepada diri ini sendiri....bkn minta simpati cuma meluahkan perasaan...
thun nie merupakan tahun yg 8 sy tidak mnyambut arie raya bersama orang tersyang....
siapa lagi kalau bukan kedua ibu bapa saya...
kehilangannya ckup terasa apabila datangnya hari raye ne....
bkn tidak redha dengan ketentuan ALLAH cuma terasa kehilangan yang amat menyakitkan...
kerana tue sy lebih selesa untuk berserdehana di hari raya nie kerana sinarnye sedikt suram selepas pemerian ayah n ibu...
masih sy ingt, wktu2 nk dekat raye nie ibu antara org yg pling sibuk ngan segala persiapan...
walaupn saya n along (akak saya) tahu kehidupan kami tidak la semewah orang lain...
tp ibu ttp mmberikan yg terbaik wt kami...
setiap kuih akan disiapkan dan juadah hari raye mengikut kesukaan setiap org di dalam umah...
ayam masak merah n rendang daging merupakan juadah rasmi keluarga kami...
langsir dan sarung kusyen akan dipastikan diganti bagi mmberi mood gembira di hari raya...
ayah plak sibuk ngan menganyam ketupat..ayah mmg xsuka makan nasi impit...
die sendiri akan pastikan ketupat ada ketika arie raye nie...dan die juga akan pergi bblnja barang2 ngan ibu...ketupat tue plak akan direbus n dijaga oleh ayah sampai ke pagi...
indah sgguh kenangan tue...terlalu sukar untuk kami lupakan...
ibu juga akan pastikan baju rya kami akan seragam atau boria....
senang nk tnjuk 1 keluarga...kelakar plak klu difikrkan blk...
ibu juga akan bg kami duit raye di pagi raye...
hihihihihii..best sgt wktu tue...
pg2 raya, ibu akan pastikan kami pergi menziarahi pusara datuk n saudara mara yang tlah meninggal dunia...xprnh skali die lupe tggjwb tue...
lps blk dr pusara, ibu akan mnyiapkan juadah untuk diberi kpd jiran tetangga...slalunye saya la mangsanya tuk menghantar juadah tersebut..rs mcm nk tcbut lutut bjln tp puas aty kerana jiran2 dpt merasa masakan ibu...lps da siap semua, br kami sekeluarga akan makan bersama juadah yang ibu masak berserta juadah yang diberi oleh jiran2...
tp makanan yang menjadi kegemaran mestilah masakan ibu sendiri...
rasa xpuas klu mkn sekali, mesti nk tambah lg..sampaikan kdg2 ibu marah suh kami bhenti mkn dulu..
lps itu, ibu xlupe nk memohon maaf dr ayah n kami pula akan meminta maaf dr ibu ayah...
bermula la episod sedih n serta merta airmata kami mengalir....
ibu n ayah memang pasangan yg pling bahgia & ibu ayah yang paling terbaik....
bile da siap smua, ibu br izinkan kami pergi berjalan raya bersama kwn2 disekeliling kg (time kicik2)...
duit rye yg tkmpul, ibu pastikan kami xgunakan pd bnda yg xbfaedah...die akan kmpul kmudian akan msukkan dlm bank...
ibu mmg seorg yg tertib dan teratur dalam menguruskan anak-anak.....
ayah plak awal2 da warning jgn wt bnda2 yg xelok...dpt duit simpan dulu pd ibu n nnti br minta ngan ibu...waktu tue la kami blajar berjimat n menabung....
ibu n ayah gak xlupe nk mengajak kami menziarahi saudara mara yang laen...
wlupon ibu nie xdijaga oleh IBUNYA sndr namun die ttp syg kt mak die...
die selalu pesan pd kami supaya hormat n patuh pada nenek wlupon ape yg nenek wt pd ibu...
nasihat tue masih terpahat sampai sekarang....
namun sekarang semuanya 100% berubah...xde lg persiapan arie raye dr ibu n ayah...
tggl 3 mei 2002 smua keindahan tue pergi bersama ibu n ayah....
mereka telah dipanggil kembali oleh Sang Pencipta yang Agung....
menghadapNYA lebih awal...waktu tue saya n along masih lg remaja....
tamparan yang berlaku nie bnyk memberi impak pd dr kami....
smua berubah dlm sekelip mata....
airmata juga xmampu lg sy alirkn kerana saya tahu sy kena redha ngan ketentuan Maha Esa....
segala yang berlaku pasti ade hikmahnya....
setelah 8 thun, setiap kali syawal menjelma kami xkn lupe tuk mengunjungi pusara ibu n ayah...
kami juga menyambut raya dlm keserdehanaan...
tp juadah raya kegemaran kluarga kami masih diteruskan...
along ku bnyk mewarisi sikap n sifat ibu ku...
walaupon dlm ksusahan, die ttp berusaha untuk mmberi yg terbaik wt kluarga...
namun, xleh sy nafikan, hati ini ckup tersayat apabila mendgr takbir n lagu raya....
seperti sinar yg menerangi bumi terasa suram sahaja....
tp sy kena kuat kerana masih banyak perkara yg perlu sy lakukan....
sy mesti membanggakan ibu n ayah yang banyk berkorban selama nie....
**kepada anda yang masih mempunyai ibu n ayah, jgn lupe tuk sujud di kaki nya memohon ampun dan maaf di atas segala kesilapan.. buat yang da kawin, curi2 la masa tuk berjmpa ngan ibu ayah sndr...
HARGAILAH MEREKA SELAGI MEREKA MASIH HIDUP......**
No comments:
Post a Comment