AKHIR SEBUAH KESAKITAN

31.07.2012 bersamaan 11 ramadhan...seperti memberi kesedaran kepada saya tentang erti sebuah kehidupan yg lebih baek & selesa..tiada kesakitan dan tiada tangisan...terlalu banyak perkara yg menyakitkan dr yg menyenangkan yg berlaku dalam kehidupan sy selama ne...baek dr segi dalaman mahu pon luaran...


saya tahu sy xpatut menyesali setiap perkara yg telah ditentukan oleh Sang Pencipta...tp saya lebih ke arah menginsafi dan mnjadikan sesuatu kegagalan tue sebagai satu titik tolak untuk membina saya ke arah yg lebih baik...mungkin keputusan yg sy ambil ni bakal menyebabkan orang2 @ sesiapa sahaja membenci sy..tp saya tahu setiap perkara pasti ade risiko yg tersendiri...ckup la di sini sahaja sy meluahkan segala rasa hati yg terbuku dan yang tak mampu di luahkan hanya kerana ingin menjaga hati org laen...


mungkin ade sesetengah orang akan berkata bahawa xde perbezaan kalau saya deactivated akaun FB, Twitter, Whatsapp or ape2 sekali pon tp sy rs itu cukup untuk menghentikan smua salah faham, ketidak selesaan dan rs sedih plus sakit yang selama ini hadir dalam diri saya ne...dari dulu, diri saya x ubah seperti boneka tempat org2 laen melepaskan amarah tanpa mereka sedar bahawa BONEKA ini juga mempunyai perasaan & hati yg perlu di jaga dan di hormati...


dulu sy selalu yakin bahawa xkisah la kalau xde boyfriend sekali pon asalkan kite ade kawan tp sekarang keyakinan tue da xde da..sy da mula rasa x mengapa kalau tiada kawan asalkan sy mampu hidup...btol kata org x baik memutuskan ikatan silaturrahim cuma mengapa kte perlu berada di kalangan org yang tidak memerlukan kte lg...dan buat kite seperti rs wujud atau tidak..dan hanya diperlukan ketika susah sahaja..itu kah maksud sebenar SAHABAT?? 


semakin bnyk perkara yg saya cuba pertahankan, semakin bnyak kepahitan,keperitan dan kesakitan yg perlu saya tanggung...mereka xkan rasa ape yg sy rasa malah mgkin mereka akan menyalahkan sy smula di atas smua perkara yg berlaku...xperlu terlalu menjadi manusia yg tlalu open dan sporting hanya untuk mmberi kesenangan dan kegembiraan kepada orang laen sedangkan hakikatnye kte merana dan kesakitan..


mungkin mereka xpernah rs bagaimana hidup bergantung dengan org laen.. bagaimana rs nye hanya mampu menumpang kasih orang laen selain akak sendiri..saya tahu mungkin ramai yg akan rasa perkara ne seperti kebudak-budakan..tp seperti yg saya ckp, xramai yg akan faham ape yg sy rasakan ini..kesakitan demi kesakitan yg saya rasakan bnyk mmberikan saya kekuatan tuk melupakan sahaja semua kesakitan yg saya rasakan tue...


arie ne da masuk seminggu sy mengabaikan mereka smua..mmg di akui pada mula nya saya sedikit ssh tuk melakukan nye namun sedikit demi sedikit sy biasa semula dengan keadaan ne..mgkin tidak elok ape yg saya buat ne lagi-lagi di bulan puasa seperti ini tp biar la kali ne sy yg mengundurkan diri...sekurang nye mereka tidak perlu menjaga hati dan perasaan saya pon..dan mereka bebas untuk melakukan ape sahaja sekali pun..


biar la sy dengan hidup saya dan mereka dengan hidup mereka..biar la masing2 membawa haluan masing2...biar la klu mereka mahu mengatakan saya ini bukan SAHABAT yg baik atau ape sekalipun...
kerana..ini merupakan SAAT MENGAKHIRI SEBUAH KESAKITAN....